1 Η διάγνωση των κακοήθων-διηθητικών όγκων της υπόφυσης βασίζεται: στην κλινική εικόνα του ασθενούς (συμπτώματα και σημεία από την πίεση γειτονικών δομών του ΚΝΣ, καθώς και από την υπερέκκριση ορμονών, κατά σειρά συχνότητας: ACTH, προλακτίνη, GH, TSH, FSH και LH ), από τα απεικονιστικά χαρακτηριστικά του όγκου στη CT και MRI εγκεφάλου, από την ανεύρεση μεταστάσεων στο ΚΝΣ και σε όργανα όπως το ήπαρ, λεμφαδένες, οστά, πνεύμονες (και πιο σπάνια στην καρδιά, πάγκρεας, μάτια, ωοθήκες, μυομήτριο) και κυρίως από την ιστολογική εξέταση του όγκου ή/και την υποτροπή του μετά τη χειρουργική αφαίρεση.
2 Σε περίπτωση υπολειπόμενου όγκου και συνδρόμου υπερέκκρισης ορμονών, τα συμπτώματα αντιμετωπίζονται με αγωνιστές ντοπαμίνης ή/και ανάλογα σωματοστατίνης. Παρουσία μεταστάσεων το προσδόκιμο επιβίωσης αυξάνεται όσο ριζικότερη είναι η θεραπεία.
3 Τα ανάλογα σωματοστατίνης, η ιντερφερόνη-α, καθώς και οι νέες θεραπείες (SOM-230), δεν είναι αποτελεσματικές στο σύνολο των περιπτώσεων που έχουν χρησιμοποιηθεί και δεν αυξάνουν το προσδόκιμο επιβίωσης. Η εκτίμηση της πιθανότητας ανταπόκρισης της νόσου σε αυτές τις θεραπείες θα πρέπει να εξατομικεύεται.
4 Τα αποτελέσματα του γ-knife και cyber–knife έχουν μελετηθεί σε μικρό αριθμό περιστατικών και έχουν παρηγορητικό χαρακτήρα.
5 Τα αποτελέσματα της cis–platinum και etoposide είναι μερικές φορές αξιοσημείωτα, αλλά βραχυπρόθεσμα.
6 Η αποτελεσματικότητά τους είναι θεωρητική και ενέχουν τον κίνδυνο ακτινοβόλησης παρακείμενων ζωτικών ιστών.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
1. Kaltsas G, et al. Clinical review: diagnosis and management of pituitary carcinomas. J Clin Endocrinol Metab 2005; 90:3089.