1 Μεταξύ των άλλων, η κλινική εξέταση αποσκοπεί και στην ταξινόμηση της βαρύτητας της υπερτρίχωσης με βάση την κλίμακα Ferriman–Gallway (FG–score). Αξιολογείται η υπερτρίχωση σε 9 περιοχές του σώματος (άνω χείλος, κάτω γνάθος-πηγούνι, μαστοί-πρόσθιος θώρακας, άνω κοιλία-λευκή γραμμή, κάτω κοιλία-λευκή γραμμή-εφήβαιο, βραχίονες, μηροί και περιοχή προσαγωγών, άνω τμήμα της ράχης, κάτω τμήμα της ράχης-γλουτοί) και κάθε περιοχή βαθμολογείται από 1 (ήπια υπερτρίχωση) έως 4 (ανδρικού τύπου).
2 Πρέπει να διαχωρίζεται από το δασυτριχισμό, στον οποίο παρατηρείται ανάπτυξη τριχών σε περιοχές που θεωρούνται κλασσικές στον άνδρα.
3 Προτεινόμενη μέθοδος είναι η φωτοαποτρίχωση (με LASER).
4 Αν η θεραπεία με αντισυλληπτικά δεν αποδώσει, μπορεί να προστεθεί 6 μήνες αργότερα αντιανδρογόνο [σπιρονολακτόνη (100mg/μέρα), οξική κυπροτερόνη (χορηγείται από την 5η-15η μέρα του κύκλου και οι δόσεις συντήρησης είναι 2-5mg/μέρα), φιναστερίδη (5mg/μέρα), φλουταμίδη (250-750mg/μέρα].
5 Αν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις υπερανδρογοναιμίας, προσδιορίζονται και τα επίπεδα ελεύθερης τεστοστερόνης.
6 την 4η-10η μέρα του κύκλου (σε φυσιολογικό κύκλο).
7 πρωινή αιμοληψία, στην παραγωγική (θυλακική φάση) του κύκλου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
1. Rosenfield RL. Clinical practice: hirsutism. N Engl J Med 2005; 353:2578.
2. Martin KA, et al. Evaluation and treatment of hirsutism in premenopausal women: an Endocrine Society Clinical Practice Guideline. J Clin Endocrinol Metab 2008; 93:1105.